نظر سفیر 
روزى خبر رسید که (شیخ مرتضى انصارى ) وارد شهر بغداد مى شود. مردم بغداد تعطیل عمومى اعلام نموده به استقبال شیخ حرکت نمودند از جمله سفیر ایران در بغداد هم طبعاً یا تصنعاً مى خواست براى استقبال حرکت کند که ناگاه یکى از سفراى خارجى بر او وارد شد سفیر ایران تصمیم خود را عوض کرد ولى آن مرد فهمید که سفیر ایران قصد رفتن به جائى را داشته ، پرسید به کجا مى خواستید بروید؟ جواب داد: به استقبال یکى از علماى شیعه که بنا است به این شهر وارد شود. سفیر خارجى که از تعطیل عمومى بازار دانسته بود که واقعه مهمّى هست اظهار تمایل نمود که به همراه سفیر ایران در استقبال شرکت کند. لذا سوار شدند، از میان مردم گذشته براى آنکه از گرد و خاک وهیاهوى مردم زیاد ناراحت نباشند با سرعت خودشان را به جلو رسانیدند. در انتظار کوکبه جلال و موکب پرشکوه شیخ بودند تا آنکه مى بینند شیخى بر الاغى سوار است وبدون هیچگونه آلایش به طرف بغداد مى آید فکر کردند مسافرى غریب است به همراه یک نفر که آن هم ممکن است صاحب الاغ باشد. سفیر ایران و همراهانش که شیخ را نمى شناختند بدون اعتناء از او مى گذرند. طولى نکشید که آن شیخ به جمعیت رسید که ناگهان صداى صلوات و سلام و غوغاى شادى بلند شد و مردم مانند دریاى موّاج به طرف شیخ آمده همان مرجع تقلید مسلمانان است که مردم براى دست بوسى او دست و پا مى شکنند.
سفیر خارجى حیرت زده و مبهوت در مراجعت به طرف شهر از سفیر ایران پرسید: (چنین شخصى که در میان مردم این همه محبوبیت و نفوذ دارد، داراى چه عنوان و چه نامى هستند؟ سفیر ایران گفت : این گونه اشخاص را حجت الاسلام وراهنماى مسلمین مى دانند. سفیر خارجى گفت : حق هم همین است . شنیده بودم که حضرت عیسى با آن همه عظمت و پیروانى که داشت پیاده راه مى رفت و بر الاغ برهنه سوار مى شد. امّا باور نمى کردم ولى امروز با دیدن این شیخ جلیل یقین پیدا کردم که آنچه در سیره انبیاء شنیده ام صحیح است وبدان عقیده پیدا کردم )

نام کتاب : داستانهایى از فضائل علما

نویسنده : على میرخلف زاده

جاى نماز خود را 
پس از آن که یکماه از توقف (آیت اللّه برجردى ) در مشهد گذشت تصمیم مراجعت گرفتند ولى به تقاضاى مردم مشهد ماه رمضان را هم توقف فرمودند و در شبستان بزرگ مسجد (گوهرشاد) اقامه جماعت فرمودند. مرحوم (حاج شیخ على اکبر نهاوندى ) که آن سال ماه رمضان جاى نماز خود را به آقا داده بودند به نقل یکى از فضلا و موثقین قم چنین اظهار داشته بودند: من بعد از این که دیدم آقاى بروجردى مى خواهند حرکت کنند خودم خدمت ایشان رفتم و با اصرار از ایشان خواستم به جاى من اقامه جماعت فرمایند و بعد از اصرار زیاد قبول کردند و همه یک ماه را اقامه جماعت فرمودند و بعد از مراجعت ایشان به قم به فاصله یک دو ماهى من به عتبات عالیات مشرف شدم بعد از ورود به نجف و ملاقات با (آیت اللّه اصفهانى ) که آن ایام کسالت داشتند به بنده امر فرمودند که من در جاى ایشان نماز جماعت اقامه کنم . نیابت آیت اللّه اصفهانى با وجود آن همه علماى بزرگ براى من موضوعى بود جالب توجه و مشکل ، ولى چون امر فرموده بودند اطاعت کردم اولین شبى که براى اقامه جماعت رفتم در حالى که جمع کثیرى اجتماع کرده بودند و تازه روى سجاده نشسته بودم . صدایى شنیدم که مرا به اسم مخاطب قرار داده گفت :
(عظمت ولدى عظمتک ) فرزندم را گرامى داشتى من نیز ترا گرامى داشتم به اطراف نگاه کردم همه متوجه کار خود بودند یک باره متوجه مشهد وتجلیلى شدم که در ماه رمضان از آیت اللّه بروجردى کردم ودر مراجعت هم این قضیه را به ایشان نقل کرده بودند

نام کتاب : داستانهایى از فضائل علما

نویسنده : على میرخلف زاده

ابن قولویه قمی از قول حمدان نقل می‌کند: روزی به محضر مولایم حضرت امام جواد(ع) تشرّف پیدا کردم و به ایشان عرض کردم: پاداش زائری که مرقد پدرت حضرت رضا علی بن موسی الرضا را در خراسان زیارت کند، چقدر است؟ امام در پاسخ فرمود: کسی که قبر پدرم را زیارت کند، خداوند گناهان حال و گذشته او را خواهد آمرزید. حمدان می گوید: من ایوب بن نوح را ملاقات کردم و گفتم: ای اباالحسین! من از مولا و حجت خدا امام جواد، چنین و چنان شنیدم، ایوب گفت: ایا من به دانش تو بیش از آنچه شنیده‌ای، نیفزایم؟ گفتم: بله. گفت: من از امام جواد(ع) این روایت را شنیدم و سپس آن حضرت افزود: کسانی که پدرم را زیارت کنند، در روز قیامت برای آنان منبرهایی مقابل منبر رسول الله(ص) نهاده خواهد شد، تا همه از حساب و کتاب قیامت فارغ شوند.