نظر سفیر 
روزى خبر رسید که (شیخ مرتضى انصارى ) وارد شهر بغداد مى شود. مردم بغداد تعطیل عمومى اعلام نموده به استقبال شیخ حرکت نمودند از جمله سفیر ایران در بغداد هم طبعاً یا تصنعاً مى خواست براى استقبال حرکت کند که ناگاه یکى از سفراى خارجى بر او وارد شد سفیر ایران تصمیم خود را عوض کرد ولى آن مرد فهمید که سفیر ایران قصد رفتن به جائى را داشته ، پرسید به کجا مى خواستید بروید؟ جواب داد: به استقبال یکى از علماى شیعه که بنا است به این شهر وارد شود. سفیر خارجى که از تعطیل عمومى بازار دانسته بود که واقعه مهمّى هست اظهار تمایل نمود که به همراه سفیر ایران در استقبال شرکت کند. لذا سوار شدند، از میان مردم گذشته براى آنکه از گرد و خاک وهیاهوى مردم زیاد ناراحت نباشند با سرعت خودشان را به جلو رسانیدند. در انتظار کوکبه جلال و موکب پرشکوه شیخ بودند تا آنکه مى بینند شیخى بر الاغى سوار است وبدون هیچگونه آلایش به طرف بغداد مى آید فکر کردند مسافرى غریب است به همراه یک نفر که آن هم ممکن است صاحب الاغ باشد. سفیر ایران و همراهانش که شیخ را نمى شناختند بدون اعتناء از او مى گذرند. طولى نکشید که آن شیخ به جمعیت رسید که ناگهان صداى صلوات و سلام و غوغاى شادى بلند شد و مردم مانند دریاى موّاج به طرف شیخ آمده همان مرجع تقلید مسلمانان است که مردم براى دست بوسى او دست و پا مى شکنند.
سفیر خارجى حیرت زده و مبهوت در مراجعت به طرف شهر از سفیر ایران پرسید: (چنین شخصى که در میان مردم این همه محبوبیت و نفوذ دارد، داراى چه عنوان و چه نامى هستند؟ سفیر ایران گفت : این گونه اشخاص را حجت الاسلام وراهنماى مسلمین مى دانند. سفیر خارجى گفت : حق هم همین است . شنیده بودم که حضرت عیسى با آن همه عظمت و پیروانى که داشت پیاده راه مى رفت و بر الاغ برهنه سوار مى شد. امّا باور نمى کردم ولى امروز با دیدن این شیخ جلیل یقین پیدا کردم که آنچه در سیره انبیاء شنیده ام صحیح است وبدان عقیده پیدا کردم )

نام کتاب : داستانهایى از فضائل علما

نویسنده : على میرخلف زاده