94/11/17
8:20 ع
| دوش وقت سحر از غصّه نجاتم دادند |
| واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند |
| بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند |
| باده از جام تجلّى صفاتم دادند |
| چه مبارک سحرى بود و چه فرخنده شبى |
| آن شب قدر که این تازه براتم دادند |
| بعد از این روى من و آینه وصف جمال |
| که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند |
| من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب |
| مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند |
| هاتف آن روز به من مژده این دولت داد |
| که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند |
| این همه شهد و شکر کز سخنم مى ریزد |
| اجر صبرى است کز آن شاخ نباتم دادند |
| همّت (حافظ) و انفاسِ سحرخیزان بود |
| که ز بند غم ایّام نجاتم دادند |
پیام رسان
داستان...
