در تورات نقل شده : موسى (ع ) در مناجات خود، به خدا عرض کرد: (پروردگارا آیا تو نزدیک هستى ، تا با تو (آهسته ) راز و نیاز کنم ، با دور هستى ، تا فریاد کنم ؟)
خداوند به او وحى کرد: (اى موسى ! من همنشین کسى هستم که مرا یاد کند).
موسى (ع ) عرض کرد: در آن روزى که پناهگاه براى کسى نیست ، (یعنى در روز قیامت ) چه کسى در پناه تو است ؟
خداوند فرمود: (آنان که مرا یاد کنند، من نیز آنها را یاد کنم ، و آنان که به خاطر خشنودى با همدیگر دوستى کنند، من نیز آنها را دوست دارم ، اینها(این دو دسته ) همانهایند که اگر خواسته باشم بلائى بر اهل زمین فرو فرستم ، آنها را یاد کنم ، و به خاطر وجود آنها، بلا را از اهل زمین دفع مى نمایم )